De achtste maart, om twaalf uur 's nachts 
Moest jij je land verlaten 
Samen met je ouders 
Het einde van een heksenjacht 
Acht maanden in een kerker 
Maar geen gebogen schouders 
Eerst wilde je de wereld zien 
Maar mocht het land niet uit 
Toen deed je het op jouw manier 
En werd je in jouw vlucht gestuit 
 
Moed, Susanne, en als je hier bent, trek je eigen plan 
Moed, Susanne, nu geen versperring, jou weerhouden kan 
Geen gevangenis en geen gordijn 
Geen geschiedenis, jouw eigen leven 
 
Als kind was je nog enthousiast 
Vervuld van idealen 
Een perfekt socialisme 
Maar jouw gedrag was ongepast 
Te vrij en ongebonden 
Niet geschikt voor het mechanisme 
Vijftig meter voor de grens 
Werd jouw leven tot een hel 
Weken, maanden ondervraging 
Brachten jou van cel tot cel 
 
Jouw cel was vochtig, vuil en koud 
Het eten niet te vreten 
Je probeerde wat te praten 
Een gummiknuppel, eeuwenoud 
Heeft jou niet kunnen breken 
Dus werd je vrijgelaten 
Maar zeg me: wat is vrijheid 
Moed, Susanne, en als je hier bent, trek je eigen plan 
Moed, Susanne, nu geen versperring, jou weerhouden kan 
Moed, Susanne, en maak er nu je eigen leven van