De sleur van alledag en alles wat er nooit van kwam
Maakten als vanzelf dat ik de benen nam
Ik voelde me een vreemde in dit gat
Toen kwam ik terug en hoorde man waar ken ik jou toch van
Van het schoolplein of de straat, de kroeg van Marianne
Ik voelde me een vreemde in dit gat

Vergeten wat het was waarvoor ik kwam
Vergeten waarom ik de benen nam

De mensen zeiden vaker jong wat lijk je op je pa
Op mijn broertje op mijn zusje nog het meeste op ons ma
Ik ging en liep de feiten achterna
Je voelde mensen graven in je oorsprong in je jeugd
Ze legden wortels bloot en lieten je onthand
Zoekend naar een thuis door stad en land

De mensen hier van vroeger hebben gauw hun zegje klaar
Je bent van die en die, je komt van daar en daar
Zo werd je groot dus leef er nou maar naar
Vergeten waar mijn wieg heeft gestaan
Vergeten waarom ik ooit weg zou gaan