’t Ierste muilke Iech zaot get te drinke op 'n terras, 't waor 'nen aovend in mei.
Dao höb iech, in e paar seconde, de leefde gevoonde.
Dao tösse de lui zaog iech diech stoon, iech veulde mien hart sneller sloon.
Veer keke us aon en de lachdes nao miech, op slaag waor iech stapel op diech.

't Ierste muilke, dat gaofste mèt dien ouge.
'n Ougenblikske vaan leefde en gelök.
Dat ierste muilke, de leechkes in dien ouge,
dao dink iech altied nog mèt leefde aon trök.

't Kump in eus leve zoe aof en touw veur, daan steit d'n tied evekes stèl,
en veulste, al is 't mer eve, de zaolige zin vaan 't leve.
Es iemand diech raak deep in dien hart, daan maaktste opnui 'ne start.
Verleefheid betouvert de wereld veur diech, direk op 't ierste geziech