Vele dagen van mijn leven zijn vervuld met vals geluk
En idealen waar ik steeds naar wilde streven
Nu kan ik echt niet langer op tegen een dergelijk bestaan
Voor eeuwig leid ik nu een pessimistisch leven
Eenzaam loop ik door de straten van mijn stad
En besef, dat ik dan nauwelijks meer leef
Slechts de drank en valse liefde zijn de oorzaak van ’t feit
Dat ik pijnloos door het leven verder zweef

Nee, ik kan nu niet meer op tegen een leven zonder hoop
Met een einde dat men nimmer kan ontwijken
En het dal van grote woorden die slechts leiden tot bedrog
Hoop ik nimmer van mijn leven te bereiken
Vroeg of laat zal ik ook sterven ook al wil ik dat dan niet
Het is bekend: uiteind’lijk ga je toch eraan
Met datgene dat jij wilt daar houdt men echt geen rekening mee
Daarom knik je JA en buigt je hoofd gedwee

Ik bekijk de hele wereld door een bril van gitzwart glas
Waardoor ik alles als een wazig schouwspel zie
Zelfs de bloemen zijn voor mij een donker vreemd gewas
Dat volkomen bij de pessimisten past
Heere, leidt mij weg uit dit bestaan
En breng me naar een wereld vol genot
Naar een wereld vol van liefde, waar ik leven kan voortaan
Want als mens ben ik reeds helemaal verrot

Vele dagen van mijn leven zijn vervuld met vals geluk
En idealen waar ik steeds naar wilde streven
Nu kan ik echt niet langer op tegen een dergelijk bestaan
Voor eeuwig leid ik nu een pessimistisch leven