De maere gaet lang in 't verlee
vier knapen leefden vrank van snee
den drank vloot in, den bek stond groot
de nachten einden in de goot

vervelens toe en iedre keer
liep 't uit de hand en nog en meer
de beurs werd leeg en 't bier werd op
in flitse bui zij riepen 't stop

van 't hangen blijven in dat gat
vervelens toe en kraait geen kat
't besluit was ten komen bard
van toen begon 't en liep het hard

den een speelt snaar, den andre fluit
nen derden klopt , nog een roept luid
was 't op den toon of knal verkeerd
geen van die lui zich geneert


't ging om de lol en op de zuip
ne mens vond 't leuk en lachte uit
zo trokken zij door dorp en stee
en lieden olijk zongen 't mee

het moet gezegd , luistert het lied
van vroom en abel vind g' er niet
't was andre tijden, 't was er wild
met lastrend woord, men was er mild

doch luistert toe want keer op keer
men ziet het weer, 't was gekgescheer
den schrijver was niet slecht van aard
maar vrolijk en vaak van de kaart

Nen tov'naar kwam en hoorde 't aan
en heeft toen zijn magie gedaan
al lawijt en wat werd gezegd
werd op een ronde schijf gelegd


die schijf die gink van hand tot hand
te luistren was't door heel het land
en wonder was't , want keer op keer
weerklonk 't rumoer en weer en weer

die knapen, 't gink ver in het rond
en waar zij kwamen veel gebonkt
't gepeupel sprong wild heen en weer
en sprong van hoog, kwam soms slecht neer

het gink te bier en 't was er vreugd
ze maakten sier en groot geneugt
zo strooiden zij 't al in het rond
het was plezant, vaak niet gezond

na eeuwen, en weest niet verstomd
trekt die bende nog in 't rond
het lot dat dreef hen door de tijd
het stopte niet en dreef hun lijf


nu oud, verschompeld en van kaart
de pens wat meer, en minder haar 
maar het weerklinkt, en luistert maar
want 't einde is nog ver van daar

en weest niet snel in 't kruis getast
al is het taaltje cru en kras
want ver en soms diep in de grond
daar vindt men goud tussen de stront