Ostatni oddech s³oñca przynosi wiatr 

pod z³ot¹ ³une, pod Å“wiata p³on¹cy dach. 

Znad Rzeki Wspomnieñ obraz unosi sie: 

dom twój daleki zgubiony dawno gdzieÅ“. 



Z dala od bliskich, w nieznane rzuci³ los, 

w gwarze tajemnic brzmi nowy, nieznany g³os. 

Znad Rzeki Wspomnieñ ob³ok unosi sie: 

dom twój daleki zgubiony dawno gdzieÅ“. 



Wyci¹gnij d³onie i chwyæ marzenie,

ono rozproszy z³e losów cienie.

Niechaj nadziei skrzyd³a bia³e 

z powrotem nios¹ cie, jak wiatr. 



Wyci¹gnij d³onie i chwyæ marzenie,

ono rozproszy z³e losów cienie.

Niechaj nadziei skrzyd³a bia³e 

z powrotem nios¹ cie, jak wiatr.



I wtedy czujesz, jak dobrze mo¿e byæ, 

kiedy bezpiecznym snom ju¿ nie zagra¿a nic. 

Znad Rzeki Wspomnieñ ksie¿yc odsuwa mg³e, 

dom twój daleki znowu odp³ywa gdzieÅ“... 



Wyci¹gnij d³onie i chwyæ marzenie,

ono rozproszy z³e losów cienie.

Niechaj nadziei skrzyd³a bia³e 

z powrotem nios¹ cie, jak wiatr.



Wyci¹gnij d³onie i chwyæ marzenie,

ono rozproszy z³e losów cienie.

Niechaj nadziei skrzyd³a bia³e 

z powrotem nios¹ cie, jak wiatr.



Ostatni oddech s³oñca przynosi wiatr 

Tak, wyci¹gnij d³onie i chwyæ marzenie...