't T es best van te goun, anders komt alles weer,
na dè't nog kan, vee dè't spouèt werd of sleer.
Zoe blijft nog altijd, vol wermte en kleer
et beljd van a in mèn gedachten.

Over et land bleist de wejnd van de zieë
et mokt mè oenresteg en iedere kieë 
dè'k paas 't es verbouè, na gebeert et nemieë,
dein weet ek : ik mag ie nie blijven.

't T es best van te goun, anders komt alles weer,
na dè't nog kan, vee dè't spouèt werd of sleer.
Zoe blijft nog altijd, vol wermte en kleer
et beljd van a in mèn gedachten.

et leiven, da wiegt op de mout van 't getouè
mé et groun op et veljd en et gès in de wouè 
Mo komt oenverwacht weer ne stermwentj verbouè,
dein werd elke weerstand gebroken.
                          
't T es best van te goun, anders komt alles weer,
na dè't nog kan, vee dè't spouèt werd of sleer.
Zoe blijft nog altijd, vol wermte en kleer
et beljd van a in mèn gedachten.

W e wisten op feerant da't zoe zo vergoun,
mo toch was et skoeën, was et goed ie, tesoum.
En oeët op nen dag, meskien, God weet wou
bleist de wenjd ons toch weer no makandern...

Mo ‘t es best van te goun, anders komt alles weer,
na dè't nog kan, vee dè't spouèt werd of sleer.
Zoe blijft nog altijd, vol wermte en kleer
et beljd van a in mèn gedachten.