To ju¿ przedmieÅ“cia gorzki smak, 

autobus rusza w krótki rejs... 

Zdyszana biegnê z ¿artu w ¿art, 

z podró¿y w podró¿, z wiersza w wiersz. 

I kocham, pragnê, tracê tak, 

jak by siê chwil¹ stawa³ rok, 

jak gdyby Å“wiat wymyka³ mi siê z r¹k. 



To, co mam (to, co mam), 

to radoÅ“æ najpiêkniejszych lat; 

to, co mam (to, co mam), 

to serce, które jeszcze na wszystko staæ. 

To, co mam (to, co mam), 

to m³odoÅ“æ, której nie potrafiê kryæ, 

to wiara, ¿e naprawdê umiem ¿yæ - umiem ¿yæ. 



Ju¿ jesieñ i latawców klucz, 

a w kinach tyle pustych miejsc. 

Z niedawnych zdarzeñ Å“cieram kurz, 

babiego lata w¹t³¹ sieæ, bo 

jestem wiatrem, Å“piewam wiatr, 

jestem ³¹k¹, trawy Ÿd¿b³em. 

Jak bia³y jacht, w nieznany p³ynê dzieñ. 



To, co mam (to, co mam), 

to radoÅ“æ najpiêkniejszych lat; 

to, co mam (to, co mam), 

to serce, które jeszcze na wszystko staæ. 

To, co mam (to, co mam), 

to m³odoÅ“æ, której nie potrafiê kryæ, 

to wiara, ¿e naprawdê umiem ¿yæ - umiem ¿yæ. 



To, co mam (to, co mam), 

to radoÅ“æ najpiêkniejszych lat; 

to, co mam (to, co mam), 

to serce, które jeszcze na wszystko staæ. 

To, co mam (to, co mam), 

to m³odoÅ“æ, której nie potrafiê kryæ, 

to wiara, ¿e naprawdê umiem ¿yæ - umiem ¿yæ.