Ik heb eerbied voor jouw grijze haren
Zij bekronen je lieve gezicht
Zij verzachten de sporen der jaren
Na een leven van werken en plicht
Ik heb eerbied voor jouw grijze haren
Voor je rimpels van zorgen en pijn
Ik wil trachten voor hen die ze dragen
Altijd een bron van vreugde te zijn

Moeder  hoe kan ik je danken
Voor alles wat je deed
Geen ander dan jij was zo goed voor mij
In vreugde en in leed
Moeder je blijft in m’n leven
De vrouw waar ik ’t meest van hou
Want al wat ik nu ken en al wat ik nu ben
Moeder dat dank ik aan jou

Van oma mag alles wat moeder vaak verbied
Want oma doet meestal alsof zij iets niet ziet
Van oma mag alles wat moeder vaak verbied
Haar kleinkind is alles waar zij nog van geniet

Rozen die bloeien voor jou en voor mij
Rozen die bloeien dat gaat nooit voorbij
Zo is het leven, we zijn toch gelijk
Rozen die bloeien of je arm bent of rijk

Een teken van leven doet mensen zo goed
Een teken van leven geeft mensen weer moed
Een briefje, een kaartje, een bloemetje klein
Doen mensen vergeten hoe eenzaam ze zijn
Een teken van leven zegt meer dan je denkt
Het is vaak het mooiste wat iemand je schenkt
Ook is het de vraag of je zelf nog wel leeft
Wanneer je geen teken van leven meer geeft