Zo vallen de dingen en vallen ze mee. Ik zeg wel: "Hé, val niet zo." Maar daarvoor al had iemand mij achter mijn rug om verraden.  Dat doen ze wel vaker, zo achter mijn rug.  En dan gaan ze kletsen en zeuren en vragen van: "hé rare vogel. Ben jij nou een vogel." En lachen en gieren en zwaaien met vingers, meestal twee vingers.  Die doen ze daarna in hun neuzen en dan in hun monden en als het dan te zouteloos is dan halen ze adem heel diep en doordringend. Veel rook, veel adem. Dat werkt therapeutisch. Werd mij gezegd. Dan is het voorbij en dan vallen de dingen, nog smeulend, zo vallen de dingen. Ik zeg nog wel:  "Hé, kan je dat niet normaal doen of elders. Ergens waar ik niet kan zien dat je smeulende dingen laat vallen. Smeulende
dingen laat vallen. Dingen laat vallen. Smeulende dingen laat vallen."

Ze lachen en praten en lachen en zeggen:  "Hé rare vogel. Ben jij soms een vogel?"
Ze lachen en praten en lachen en zeggen: "Hé rare vogel. Ben jij soms een vogel?"
En dan zeg ik niets meer. 
Ik fluit, ik fluit naar de bosjes, de kinderverkrachters, de krekels
Ik fluit, ik fluit naar de bosjes, de kinderverkrachters, de krekels
Ik fluit naar de bomen, ik fluit naar de shuttle, de shuttle die zweeft in de ruimte. 
Ik fluit, ik fluit, ik fluit naar de bosjes, de kinderverkrachters, de krekels
Ik fluit naar de bomen, de shuttle die zweeft in de ruimte
Ik fluit naar de bosjes,  
ik fluit naar de kinderverkrachters
Ik fluit naar de krekels
Ik fluit naar de bomen
De shuttle die zweeft in de ruimte
Ik fluit naar de shuttle die zweeft
Die zweeft in de ruimte
De shuttle die zweeft in de ruimte
In de ruimte
De shuttle die zweeft in de ruimte 

Daarin zitten mensen, vermoed ik, die willen niet denken aan vallende dingen, of rook, wel aan adem. Daar denken ze vast best wel vaak aan, misschien wel de hele dag door, haal adem, en zucht, haal adem en zucht. Haal adem en zucht. De muren, ze scheiden de lucht van de lucht. Maar wanden niet, vooral niet de wanden van een shuttle, die scheiden de lucht van het niets. Het niets van de lucht. En iemand alleen en gestuurd naar daarboven om apen te testen. Hoe goed kan een aap tegen rook in de ruimte.
Een aap in een bak in de rook in de ruimte. 
Niet denken aan rook! Dan stik je, dat maakt je een vogel. 
Een fluitende vogel die duikt in de bosjes.
Hier zullen ze mij toch niet vinden, 
Ja krekels en blikjes en kinderverkrachters, 
Maar die zullen mij niet verraden. 
Dat is een pact tussen verslaafden.