Er blijft vannacht een vriendje slapen.
Er ligt een luchtbed op de grond.
Ik zie hem daar al liggen tussen
Een laken, een deken en een kussen.

Straks heeft hij weer een veel te grote mond.
En vraagt ie hoe ik ben geschapen.
Ik kan wel zeggen meer dan negentien.
Maar dan wil hij waarschijnlijk met z’n eigen ogen zien.

Ik haat het als er vriendjes blijven slapen.
Ik haat het als er vriendjes blijven slapen.

Laatst bleef er ook een vriendje slapen.
Ik zie hem eerst nog liggen op de grond.
Waren plots zijn handen niet meer boven de deken.
En voelde ik iets tegen mijn benen steken.

En of ik wel eens iemand aan mijn kont, fluisterde hij.
En of ik wel eens eerder al iets met deed met andere knapen.
Ja, ja, voetballen ja, maar dit soort dingen nee, 
ik rol veilig op mijn buik, maar dat was achteraf dus ook niet zo’n goed idee.

Ik haat het als er vriendjes blijven slapen.
Ik haat het als er vriendjes blijven slapen.

Voortaan als er weer een vriendje blijft slapen.
Dan bind ik hem vast aan zijn luchtbed aan de grond.
Dan blijft ie daar maar zitten, dan kan ie zeuren wat ie wil.
Krijgt ie watten in zijn mond en kan ik eindelijk eens rustig
Pitten.