Loop maar, ga maar, alsof er geen andere weg is. Loop maar weg.
Loop maar, ga maar. Wij zullen je niet tegenhouden. Loop maar weg.

Maar denk nog eens terug aan die tandpasta die we op je hoofd smeerden
Toen je sliep, toen jij om je moeder riep, toen we je vast hadden gebonden in dat bos 
En je pas twee dagen later weer los kwamen maken. 
Dat moet je toch raken.

Dus loop maar, ga maar. Denk aan wat je achterlaat. Loop maar weg.
Ren maar, ga maar. Ik dacht dat we vrienden waren, maar… Ren maar weg.

Maar denk nog eens terug aan die mieren in je slaapzak, aan je hand in lauw water. 
Aan die natte plek, toen wij je vast hadden gebonden aan je bed 
En je pas twee dagen later weer los kwamen maken. 
Dat moet je toch raken.

Maar denk nog eens terug aan die rondjes die je moest rennen in je blote kont. 
Aan die leuke bulten, toen we je vast hadden gebonden aan dat wespennest. 
En je twee dagen later weer los kwamen maken. 
Dat moet je toch raken.

Maar denk nog eens terug aan die brandplek op je been, aan die warmte die we gaven. 
Aan dat kampvuur. Dat we je vast hadden gebonden aan de roos van die schietmuur. 
En we je pas twee dagen later weer los kwamen maken. 
Dat we je niet konden raken.

Maar denk nog eens terug aan die striemen op je rug, aan die fijne kastijding. 
Aan die fijne kampleiding die jou gevonden had, je was nog vastgebonden aan douche. 
En kans zagen even foto’s te maken. 
Dat moet je toch raken.
Dat vergeet je toch niet.

Ren maar. Jij krijgt
Twee minuten voorsprong.