In de stad Amsterdam 
Waar de zeelieden lallen
Tot hun nachtmerries schallen 
Over oud Amsterdam

In de stad Amsterdam 
Waar de zeelieden dronken
En als een wimpel zo lam
In de dokken gaan ronken 

In de stad Amsterdam 
Waar de zeeman verzuipt
Vol van bier en van gram
Als de morgen ontluikt 

In de stad Amsterdam 
Waar de zeeman ontwaakt
Als de warmte weer blaakt
Over damrak en dam

In de stad Amsterdam
Waar de zeelieden bikken
Zilveren haringen pikken
Bij de staart uit de hand

En van de hand in de tand
Smijten zij met hun knaken
Want ze zullen hem raken
Als een kat in het wand

En ze stinken naar aal
In hun grof blauwe truien
En ze stinken naar uien
Daarmee doen ze hun maal

En na het maal staan ze op 
om hun broek dicht te knopen
En dan gaan ze weer lopen
En het boert in hun krop 

In de stad Amsterdam 
Waar de zeelui gaan zwieren
En de meiden versieren 
Buik aan buik, lekker klam

En ze draaien hun wals 
Als een vent door de zon
Op de klank, dun en vals, 
Van een accordeon

En zo rood als een kreeft 
Happen zij naar wat lucht
Als opeens met een zucht 
De muziek het begeeft

En met een air van gewicht 
Voeren zij dan met spijt
Een Mokumse meid 
Weer terug naar het licht 

In de stad Amsterdam 
Waar de zeelui gaan zuipen
En maar zuipen en zuipen 
En dan nog een keer zuip

Zuipen op het geluk 
Van een hoer van de wallen
Of een Hamburgse hoer
Nou ja, van een goed stuk van een slet

Die zichzelf en haar deugd 
Heeft geschonken
Voor een gulden of elf
En dan zijn ze goed dronken

En met hun wankele lijf
Lozen zij dan hun drank
Pissen zoals ik jank
Op de ontrouw der wijven 

In de stad Amsterdam
In de stad Amsterdam
In de stad Amsterdam
In de stad Amsterdam