Mevrouw Van Dam zit voor haar raam 
Ze kan de stoet voorbij zien gaan 
Mevrouw Van Dam is vierentachtig 
Ze kan niet meer lopen, maar ziet nog goed 
Ze kijkt aandachtig naar de stoet 
En leest de leuzen fier en krachtig 
Ze ziet de jonge mensen 
Die borden dragen met hun wensen 
De jeugd, die vecht als pacifist 
Tegen de oorlog die ze mist 
Ze lopen weer met borden in Amsterdanm 
Maar wie loopt met het wagentje 
Het invalidewagentje van mevrouw Van Dam 
 
Kijk daar, die knappe jonge meid 
Die geeft haar hele vrije tijd 
Aan een protestmars met de borden 
Ze sjouwt met zevenduizend man 
Achter idealen an 
Die aan stokken omhoog gehouden worden 
Ze vecht voor vreemde, verre landen 
Zij houdt hun toekomst in haar handen 
Samen met Marjolein en al die 
Zevenduizend man 
Die lopen met die borden in Amsterdam 
Maar wie loopt met het wagentje 
Het invalidewagentje van mevrouw Van Dam 
 
Mevrouw Van Dam zal voor haar raam 
De stoet nog vaak voorbij zien gaan 
Wie weet zal ze de honderd halen 
Nog twintig optochten misschien 
Het park zal ze nooit meer zien 
Maar wel de borden met de idealen 
Vaak wuift ze naar de jonge mensen 
Die met hun machteloze wensen 
Voor stakkers, hier heel ver vandaan 
Zo vlakbij voor haar venster gaan 
Die lopen met die borden in Amsterdam 
Maar niemand loopt met het wagentje 
Het invalidewagentje van mevrouw Van Dam