Wanneer het avondlicht doorheen het open raam
van je kleine kamer schuift 
en daarboven hoog in de stille nacht
koele maan weer naar je wuift
sluit je de gordijnen en kijk nog één keer uit over de straat
en er is niemand meer, niemand die er langs je venster gaat

je bent alleen, je bent alleen
je bent alleen, je bent alleen 
je bent alleen, je bent alleen

Hier en daar weerklinkt er nog een vaag geluid
de dag trilt nog even na,
na de wagen nog een grijze bundel licht
die langsheen de muren zwaait
je wordt wat lomer nu je ademt weer de geur van melancholie
vanwaar komt dat toch, vanwaar komt toch
het zacht verdriet

je bent alleen, je bent alleen
je bent alleen, je bent alleen
je bent alleen, je bent alleen

Alleen zo met jezelf als de avond valt
dan weegt de eenzaamheid soms hard
ja de eenzaamheid weegt dan soms zo hard
misschien is er toch iemand die je morgen wacht
misschien is er toch iemand die morgen wacht
misschien wel vannacht
misschien wel vannacht
misschien wel vannacht