Iech moot mèt ‘t Ziesjoem! De wereldzie op, zal maondelaank roond mote vare
‘t Maak miech verdretig, angs spook door de kop, die oonrös kump neet tot bedare
En zeen iech diech kriete, daan deit meich dat pijn
Meh sjattepie iech kom toch trök, want in mien gedachte dao zeen iech diech al
Stoon wachte op miech bij de brök

Vare veer langsem langs ‘t parrek, d’n oeverwal zien veer weer trök
Steis diech te wachte op ‘t Welke, dao aon de voot vaan de Aw Brök
Vare veer langsem langs ‘t parrek, sjriew iech ‘t oet: “wat e gelök”
Godzijdaank, nao hiel lang wachte, zien veer weer in Mestreech trök

Iech staon aon de reling en loer oet op zie, ‘n traon rolt miech euver mien wange
‘t Is gek toch, iech haw haos mien zinne neet mie, al bin iech toch neet zoe’ne bange
Iech sjravel miech ein sjoen gedachte bijein, iech druim euver diech in Mestreech
Zoe haw iech miech bès wel tot toes op de bein, gloort wied aon d’n einder get leech


(c) Mario Verhoeven