Er was eens 'n haveloos ventje
Die vroeg aan z'n moeder 'n broek
Maar moeder verdiende geen centjes
en vader was wekenlang zoek
Ach moedertje, geef me geen standje
er zit in m'n broekie 'n scheur
De jongens op school roepen: "Jantje
Jouw billen die zien we d'r deur"

De moeder werd ziek van de zorgen
lag stil en bedrukt in 'n hoek
Geen mens die haar centen wou borgen
en Jantje vroeg toch om z'n broek
Toen heeft ze haar rok uitgetrokken
de enigste die ze bezat
En maakte van stukken en brokken
'n broek voor haar enigste schat

Nu konden ze Jantje niet plagen
Nu waren z'n billen niet bloot 
Maar voor hij z'n broekie kon dragen
ging moeder van narigheid dood
Ze stierf van 't sjouwen en slaven
vervloekt en verwenst door haar man
Toen Jantje haar mee ging begraven
toen had ie z'n broekie pas an