Er staat een man op het station 
en die man die heeft het koud 
alle vlammen zijn gedoofd 
en dat heet een burn-out 
al zijn treinen zijn vertrokken 
al zijn bootjes zijn vergaan 
er staan een man op het perron 
ik zie die mannen te vaak staan 

het was een man met duizend dromen 
toen hij jong en mager was 
toen hij uren zat te bomen 
en ook nog gedichten las 
toen zijn vader zei: ‘Pak alles want je houdt maar vijf procent' 
er staat een kerel met een koffer 
zijn bestemming onbekend. 

Hij was minnaar, hij was winnaar 
toen in zijn studententijd 
lanterfanten was zijn dagtaak 
slapen met een mooie meid 
hij vertrok met Noorderzonnen 
steeds een vrolijke vriendin 
en aan eentje bleef hij plakken 
daarmee kreeg hij een gezin 

hij kreeg echt belangrijk werk 
en een huis, dus hypotheek 
in het begin was hij nog sterk maar na jaren werd hij week 
het was voor hem echt onverklaarbaar 
hij had zijn vrouw nog altijd lief 
maar op een avond zei hij huilend: 
‘liefste geef mij een motief!' 

ik heb alles, ik heb alles 
en van alles veel te veel 
ik heb veel te veel van alles 
en dat grijpt me naar de keel 
‘k wil een motief om echt te werken 
het gaat allang niet meer om brood 
zo kan ik toch echt niet verder 
echt niet verder tot mijn dood 

maar zijn vrouw die wist het ook niet 
gaf geen antwoord op de vraag 
dus hij vroeg het aan wat vrienden 
maar die bleven ook heel vaag 
en hij vroeg het aan collega's 
en hij vroeg het aan zijn chef 
hij wilde eigenlijk vertrekken, 
maar hij wist: ik mis de lef. 

En op een dag toen stond hij huilend 
in de war voor zijn gezin 
hij zei: papa gaat vertrekken 
want het zit er niet meer in 

hij kuste zijn lieve dochter 
en hij greep zijn kleine vent 
en zei huilend: pak echt alles 
want je houdt maar vijf procent 


(c) Youp Van't Hek