Je weet, mijn vader is heel oud geworden
Een man van wie je niet veel hoogte kreeg
Hij leek tevreden, zijn zaken goed op orde
Alleen wat vreemd was: mijn vader zweeg
Mijn vader zweeg, hij leek zonder principes
Over geloof en politiek hield hij zijn mond
Maar weet wat bij stil water diep is
Precies, maar hoe kwam ik bij die grond?

Ik was achttien, stond op de barricade
Er was die tijd van alles aan de hand
Het klonk uit alle radio's, het stond in alle bladen
En ik zei: 'Vader, de wereld staat in brand.
De wereld brandt vader, de oorlog nadert
De legers die staan overal paraat
Er wordt bewapend, er wordt niet meer vergaderd.'
'We gaan slapen,' zei hij dan, 'het is al laat.'

De oorlog kwam, de angst, de deportaties
Miljoenen doden, miljoenen zwaar gewond,
Ook de bevrijding kwam, we wonnen van de nazi's
Maar zelfs die dag hield mijn vader nog zijn mond
En na de oorlog bleef mijn vader zwijgen
Een stille man, die werkte voor zijn brood
waar geen mening,  geen woord was uit te krijgen
Mijn vader zweeg, hij zweeg tot aan zijn dood.

Het huis was leeg, mijn vader overleden
Een vreemde man die ik nog dageljks mis
En zeker als je weet dat veertig jaar geleden
Dit gedicht door hem geschreven is.