Meneer Alzheimer, ik wil even met u praten
Met mij gaat het nog goed, ik ben niet oud
In mijn gelei hier boven zitten nog geen gaten
Maar op een dag, en dat laat mij niet koud
Ben ik dit lied allang vergeten
Dan weet ik niet wat ik vanavond zong
Maar nu wil ik daar niets van weten
Want nu ben ik nog goed, en bij, en jong
Genoeg om even iets aan u te vragen
Mijn probleem is echt niet al te groot
Het gaat over mijn laatste dagen
Als u toeslaat, zo vlak voor mijn dood
Wilt u een beetje, een beetje selecteren
Zodat ik de mooie dingen wel onthou
Dus als ik in mijn stoel zit weg te teren
Dat ik nog even mag denken aan mijn vrouw
Met wie ik zoveel jaren heb gevreeen
Met wie ik zoveel uren heb gewoond
Dat ik nog een beetje weet hoe we het deden
Omdat mijn eigen lijf mij dat dan nooit meer toont
Ach ik wil best mijn hele boel vergeten
Ik weet zo al twaalf vrouwen op een rij
Van zeker drie zou ik de naam al niet meer weten
En de rest verzuipt ook in de grijze brij
Er is meer dan genoeg om mee te nemen
Pak m'n angsten, mijn wanhoop en verdriet
Pak ze, ik zal ze echt nooit claimen
Maar al het mooie, neem dat niet
Pak mijn geld, mijn leugens en mijn ruzies
En mijn iets te vaak verongelijkte toon
Maar laat aan mij een paar illusies
En de liefde voor mijn dochter en mijn zoon
En 1 ding mag u zeker pakken
Daarvoor ben ik nou eenmaal veel te laf
Misschien hoor ik daarom bij de slappe zakken
Maar ik smeek u: neem mij mijn doodsangst af
Zodat ik mooi en stil de wereld kan verlaten
Met een knipoog naar de mijnen, zonder angst
Meneer Alzheimer, valt daarover te praten
Want voor doodgaan ben ik levenslang het bangst
Dus dat ik mooi en stil de wereld kan verlaten
Met een knipoog naar de mijnen, zonder angst
Meneer Alzheimer, valt daarover te praten
Want voor doodgaan ben ik levenslang het bangst


(c) Youp Van't Hek