de armen wijzen naar de lucht 
op het journaal zie je de wereld branden 
de krant begint te fikken in je handen 
maar doof je dat met een diepe zucht 
de foto van het stervend kind 
schreeuwt ons toe over zes kolommen 
we mompelen een zeer terecht verdomme 
maar de vloek wordt meegenomen door de wind 
wie weet wat we moeten doen 
moeten we praten of juist vechten 
wat is het minst slechte 
of sturen we alleen wat poen 
de armen wijzen naar de lucht 
bij de grens staat een lange stoet met vreemden 
men noemt ze met een prachtig woord ontheemden 
miljoenen bange mensen op de vlucht 
de lucht dat is een rode gloed 
dat komt door de mortieren, de granaten 
de huizen plat, er zijn alleen nog straten 
de aarde is vermengd met bloed 
waar zijn de huizen en de school 
daar waar ze geschiedenis doceerden 
maar waar ze niet teveel van leerden 
de ziektes sluipen stil door het riool 

de armen wijzen naar de lucht 
daar zijn ze met hun knuppels, hakenkruizen 
staan dreigend voor de opvanghuizen 
en jagen bange mensen verder op de vlucht 
hun scholen zijn toch niet plat gebrand 
ze kunnen de lessen in hun koppen stampen 
de foto's van de joden en de kampen 
er was daar toch ooit iets aan de hand 
maar domheid gaat niet lang naar school 
wat zit er in die kaalgeschoren koppen 
en wie weet hoe we ze moeten stoppen 
wordt hitler toch weer een idool 

er zijn miljoenen mensen op de vlucht 
en valt die springvloed nog te keren 
mijn kleinzoon zal het uit de boekjes leren 
en wij staan met de armen in de lucht


(c) Youp Van't Hek