't Lijkt alweer een eeuwigheid geleden
een dag later was het al voorbij
maar als het nog één keer goed kon sneeuwen
kwam alles snel weer goed met mij

En misschien blijft het dan eens liggen
wie weet zelfs langer dan één dag
dan kan ik weer met mezelf gaan spelen
omdat niemand anders buiten mag

't Is de wind zelf niet die ruist
't zijn de blaren
niet de tijd zelf gaat steeds sneller
maar de jaren

En zelfs kleur is maar een spel
dat de zon speelt met je ogen
maar het wit zou toch nog altijd
een beetje feller mogen

Droom ik nu of zie ik echt iets vallen
van achter dit onbreekbaar glas
één dag is net genoeg voor een sneeuwman
als ik hier ooit nog buiten mag

Maar wil er dan nog iemand met mij spelen
als ik hier ooit nog buiten mag
mag er dan nog iemand met mij spelen
als ik hier ooit nog buiten mag

't Is de wind zelf niet die ruist
't zijn de blaren
niet de tijd zelf gaat steeds sneller
maar de jaren

En zelfs kleur is maar een spel
dat de zon speelt met je ogen
maar het wit zou toch nog altijd
een beetje feller mogen