Wat mij eigenlijk nog het meest verbaast
Waar ik mijn hoofd niet rond kan krijgen
Is niet de kerel die zichzelf opblaast
Maar hoe jij niet eens een uur kan zwijgen

Waar de natie treurt, waar de pijn verbindt
Niemand hier die wacht op wat jij nu vindt
Maar daar ben je al
Je bent nauwelijks te vermijden
In deze schemerige tijden

Waar moeders nog niet op de hoogte zijn
Waar bijna niemand iets misdaan heeft
Moet jij zo nodig weer de eerste zijn
Die weet wie wat waarom gedaan heeft

Kan het niet wat stiller, moet het echt zo luid
Kan het niet wat stiller, het maakt ons echt niet uit
Wat jij nu vindt, en zo gehaast
Da's wat me eigenlijk nog het meest verbaast

Waar bijna iedereen naar iedereen belt
Tel jij de tekens en de woorden
Je lijkt wel trots dat je dit had voorspeld
Niet echt wat iedereen nu wil horen

Waar de natie treurt, waar verdriet verbindt
Laat jij nog eens zien, hoe de haat verblindt
Wat een mooi beroep
Hoe kan ik jou één dag vermijden
In deze schemerige tijden

Kan het niet wat stiller, moet het echt zo luid
Kan het niet wat stiller, het maakt ons echt niet uit
Wat jij nu vindt, en zo gehaast
Da's wat me eigenlijk nog het meest verbaast