Ik kwam terecht in een wervelwind
door al het stof zag ik niets
tot op die dag was ik zondagskind
dat vredig in je schoot sliep
jij die denkt boven pijn te staan
leer maar vlug hoe je me best dient

wij zijn aan zij da's per ongeluk
jij bent op zoek naar je goud
de zieke hier die het leed en voelt
heeft geen honger of koud
en ze vraagt ook je gezelschap niet
niet in de hitte, de hitte van de spots

en als ik al op een voetstuk sta
heb jij me daar niet gezet
jouw wetten zijn hier niet van tel
ik kniel niet neer voor je bed
ik ben zelf het voetstuk voor
dit vreemde lijf, dat ik bewoon

Jij die denkt boven pijn te staan 
leer maar snel wat mij behaagt
de kruimels die me ooit je weg lieten zien
zijn de kruimels die ik nu achterlaat
jouw pijn is hier niet van tel
z'is slechts de schaduw, schaduw van de mijne

Ik wou dat ik niet zo hunkerde
naar dat lijf van jou
ik wou dat ik niet zo kwetsbaar was
ik die jou niet eens wou
je zei wel dat je van me wegging
maar ik voel je adem en die 

kleed je niet als een bedelaar
want zo arm ben je niet
je liefde voor mij is flink bekoeld
sinds je weet dat ik jouw wil verliet
het is jouw beurt dat lief
de rollen zijn omgekeerd