Hoort u het wel wat de mensen zeggen
Hoort u het wel, maar voelt u het niet
Ik nou bij voorbeeld, hoor je ze zeggen
Gek dat hun nooit een ander voorbeeld te binnen schiet
Ze zeggen: ’t Iss niet omdat het mijn eigen kind is
Maar je staat perplex zo goed als ie leert
Ze zeggen: Het is niet dat het mijn eigen kind is
Maar wat daarop volgt is daarop gebaseerd
Dat is nou niet om iets onaardigs te zeggen
En dan volgt van de buurman een lijst met gebreken
Dat is nou niet om te roddelen, hoor je ze zeggen
Maar dan beginnen ze kwaad te spreken

   Want zo kletsen de mensen
U en hij en zij en jullie
Van Jan en Piet en Klaas tot Jet en Jo en jij en jullie
Want o, de mensen zijn zo mis
’t Is soms om van te schrikken
De enige die anders is, ben ikke

Hoort u het wel wat de mensen speechen
Hun aanhef verraadt wat ze wakker willen maken
Waarde collegae, vraagt aandacht voor Kant of Nietzsche
Kameraden, enthousiasme om gemeenschappelijk te staken
Jongens en meisjes, wordt iets om vooral geen slootwater te drinken
Dames en heren, wijst op een fiets die aanstonds wordt verloot
Heren, gaat in de richting van daar moeten we op klinken
Mannen, is iets met vaderland en trouw tot in de dood
Dames, is de aanhef om iets te knippen of te naaien
Lui, een schoolfuif me brooddronken lol
Luisteraars, tien minuten praten of trachten muziek te draaien
Beste vrienden, iets met sandalen om een kampvuur en tegen alcohol
      
   Want zo kletsen de mensen
U en hij en zij en jullie
Van Jan en Piet en Klaas tot Jet en Jo en jij en jullie
Want o, de mens is vol venijn
’t Is soms om van te schrikken
De enige die anders zijn, zijn mijn vrouw en ikke


Hoort u ’t wel wat de mensen zingen
Houd er de moed maar in als er niks meer te hopen is
Slaap kindje slaap, als het kindje wakker ligt te dwingen
We gaan nog niet naar huis, als het feest al afgelopen is
Ziet u ’t wel hoe ze hun schouders ophalen
Als het ergens in China naar hongersnood ruikt
En hoort u wel goed hoe de mensen klagen
Als het kind van de buurman zijn enkel verstuikt
Merkt u ’t wel hoe de mensen vergeten
Franco en Tito zijn al weer bijna meneer
Ziet u wel goed hoe de mensen leven
De levenden kwellen en de doden vereren
  
   Want zo kletsen de mensen
U en hij en zij en jullie
Van Jan en Piet en Klaas tot Jet en Jo en jij en jullie
Want o, de mens is vol venijn
’t Is soms om van te schrikken
De enige die anders zijn, zijn mijn vrouw m’n zoontje en ikke

Merkt u het wel hoe de mensen het wagen
Zichzelf en hun vrienden als gastvrij te beschouwen
En hoe ze juist die mensen te eten en te slapen vragen
Die thuis eten en bedden overhouden
Merkt u ’t wel hoe het huwelijksleven
Van de kant van de vrouw iets krijgt van de  macht
En hoe ze op straat hun man een arm geven
Alsof ie voor levenslang werd opgebracht
Hoe onder zijn bolhoed nog iets leeft van de nomade
Die zijn tentje geruild heeft voor een huisje van steen
Een rendier dat stapvoets door parkse paden
Geleid wordt naar stal en naar Hilversum I  

   Want zo kletsen de mensen
U en hij en zij en jullie
Van Jan en Piet en Klaas tot Jet en Jo en jij en jullie
Want o, de mens is vol venijn
’t Is soms om van te schrikken
De enige die anders zijn, zijn mijn vrouw mijn zoontje, mijn dochtertje, mijn vader, mijn moeder, haar vader, haar.. nou haar moeder misschien niet en ikke