Ik lig zo vaak te denken, met m'n handen onder 't hoofd: 
Een bed is 't begin van alle dingen 
Zo dikwijls, als 't donker werd, heb ik mezelf beloofd 
Daar honderdduizend liedjes van te zingen 
Maar ging dan 's morgens 't licht weer aan 
Dan ben ik haastig opgestaan 
Om een, twee, drie, een boterham te eten 
Pas na een dag vol zaken en zo 
Vol narigheid en radio 
Dacht ik: Lief bed, 'k had je helemaal vergeten 
Dan lag ik weer te denken, met m'n handen onder 't hoofd 
Een bed is ook 't eind van alle dingen 
En als 't dan goed donker werd, heb ik weer mezelf beloofd 
Daar honderdduizend liedjes van te zingen 
 
Het leven begint en 't eindigt in bed 
En de grote boze wereld ligt daar tussen 
Al wie in 't daglicht zijn zaken niet redt 
Die vindt in 't donker een steun aan z'n kussen 
Je pakt 't 'ns eens beet, 't is je bleke vriendin 
Je lacht of je huilt of je bijt 'r 'ns in 
Die dikke vriend deken, zo wollig en vet 
Dekt Fransen, Chinezen en Yankees en Russen 
Elk leven begint en 't eindigt in bed 
En de grote boze wereld ligt daar tussen 
 
Zo lig ik dan te denken: Ligt nou Truman ook in bed 
Dat beeld kan mij zo'n simp'le vreugde schenken 
't Is eig'lijk zo gewoon, maar 't geeft een beetje binnenpret 
Heel eventjes aan Drees in bed te denken 
Als Stalin in de dekens ligt 
Zijn ijzeren gordijn potdicht 
Is dan die Sovjet-Unie nog zo'n wonder 
Wie Lieftinck op 't kussen ziet 
Gelooft in vermogensaanwas niet 
Lieftinck in bed, met 'n schatkistje d'r onder 
Zo lig ik dan te peinzen: Ligt Gerbrandy nou in bed 
Dat beeld kan mij zo'n simp'le vreugde schenken 
't Is eig'lijk zo gewoon, maar 't geeft een beetje binnenpret 
Rijkseenheid met een snor in bed te denken 

En wordt 't straks pauze op die grote foyer 
Bekijk dan de mensen en meng je d'r tussen 
Bepeins dan 'ns even dat gekke idee: 
Straks, over een paar uur, ligt dat alles op 't kussen 
De ogen gesloten, als de luiken voor een huis 
Geen glimlach aan touwtjes, in bed ben je thuis 
Daar liggen wij dan, die wij werkelijk zijn 
De baarden, de snorren, de krullen, de vlechtjes 
Heel oud en heel wijs soms, maar jong nu en klein 
Om 't even, niets forceren, geen gevechtjes 
 
Zo lig ik dan te peinzen: Waarom doen wij eig'lijk zo 
Wat spelen wij de leuke en de vlotte 
Want onder veler bed staat een gewone witte po 
Wat zullen wij elkander nou bedotten 
De helft van je energie verspeel je in de komedie 
Van: "Mens, heb jij me pakkie al bekeken" 
Terwijl je weet van Ot en Sien 
Van Sartre tot voorbij Stalin 
Ligt iedereen zo doodgewoon onder z'n deken 
Dan denk ik soms: Wat kunnen mensen mens'lijk zijn als 't moet 
Wat doen wij dan krijgshaftig, koel en netjes 
Als ik maar wat te zeggen had, dan stopte ik voorgoed 
Het hele mensdom lekker in hun bedjes