In 't haveloos huisje, in 't armelijk slop
Zit een man in de kracht van zijn jaren
Hij kijkt naar zijn handen en buigt dan zijn kop
En zit in de ruimte te staren
Soms denk hij in wanhoop: waar moet dat naar toe
Waar zal er mijn scheepje eens stranden
Hij voelt zich zo eindeloos droevig en moe
Als hij kijkt naar zijn werkloze handen

Die eerlijke handen, zo stoer en zo sterk
Wat waren die vroeger een zegen
Ze waren nooit lui en ze vonden steeds werk
Daar waren ze nooit om verlegen
Wanneer hij nu denkt aan die heerlijke tijd
Dan vloekt ie en knarst op zijn tanden
Geen mens kan begrijpen hoe zo iemand lijdt
Als hij kijkt naar zijn werkloze handen

Hij heeft in het lot van zovelen gedeeld
Hij werd naar de steun toe gedreven
Daar werd hem een zeker bedrag toebedeeld
Daar moesten ze voortaan van leven
Die aalmoes, dat steungeld, hoe goed ook bedoeld
Het is hem als voelt hij het branden
Het is of hij nu pas zijn macht'loosheid voelt
Als het ligt in zijn werkloze handen

O gij die nog werk hebt, o denk er toch aan
Geen werkloze stumper te smaden
Wees blij dat U niet in de rij hoeft te staan
Voor het bittere brood der genade
Wees goed voor uw broeder, het is niet zijn schuld
Z'n werkloosheid is toch geen schande
Wees veeleer met eindeloos meelij vervuld
Als U kijkt naar zijn werkloze handen