Als ik door ’t stille woud
Somswijl naar huis toe keer
En ‘k hoor de vog’len zang
Dan denk ik telkens weer
Aan alle fantasie uit jaren mijner jeugd
Toen ik alleen nog dacht aan enkel pret en vreugd
Ik voel mijn hart nog slaan
Zoo krachtig en zoo jong
Terwijl je in je mond de moioste wijsjes zong
Ik zie me dol verliefd nog minnekozend gaan
Ik zie alleen de maan ons gadeslaan

Kleine vogelijn, ‘k hoor je lief refrein
In den zilv’ren maneschijn
Dan denk ik altijd weer, aan tijden van weleer
De uren lief en teer, keeren niet weer
Toen ik vol liefdelust; voor ’t eerst haar heb gekust
Onder dien zelfden boom in zaal’gen droom

De goede trouw wordt vaak
Heel vaak in slaap gewiegd
’t Is meestal jammer, maar
Helaas de schijn bedriegt
Ik heb op theorie en fantasie gebouwd
‘k Ben onder jouw gezang met haar getrouwd
Dat het natuurlijk wordt
Net als een paradijs
Toen ‘k die gedachte kreeg
Was ik bepaald niet wijs
Dat zij is Julia en ik ben Romea
’t Is net een opera – maar à propos   

Kleine vogelijn, ‘k hoor je lief refrein
In den zilv’ren maneschijn
Dan denk ik altijd weer, aan tijden van weleer
De uren lief en teer, keeren niet weer
Toen ik vol liefdelust; voor ’t eerst haar heb gekust
Onder dien zelfden boom in zaal’gen droom