Niet ver hier vandaan is 'n straatje zo klein t'Is eig'lijk niet meer dan 'n steeg
Toch mag ik zo graag in dat straatje  daar zijn  al is 't er nu stil en leeg
 
Ik ben in dat steegje geboren, als vrucht van  'n liefde zo teer
ach, kon ik m'n ouders nog horen,  m'n dankwoord van nu aan de Heer
m'n moeder keek mij in de ogen, ze huilde van vreugde  en bad
toen knikte m'n vader bewogen, en lispelde zacht, 't is 'n schat…
 
ik ken elke steen  en ik weet ieder huis, 't steegje beheerst vaak m'n geest
soms loop ik erdoor  en dan voel ik me thuis, precies zo het eens is geweest
 
ik heb in dat steegje, gestreden, met ziekte, met zorgen, met smart
ik heb er gevloekt en gebeden, ik vond er de vrouw van m'n hart
vandaar bracht ik moeder ter aarde, toen zij  veel te vroeg mij ontviel
al heeft 't voor een ander geen waarde, voor mij is 't  een stuk van m'n ziel !