Niemand weet wat ik lijd in deez’kerker
Niemand weet wat de celstraf beduid
Je verlangen naar vrijheid wordt sterker
Sinds de deur wreed zich achter je sluit
Je zit uren minuten te tellen
’t Vermoordt je energie en je geest
Niemand weet hoe die tralies je kwellen
Die de menschen verlagen tot beest

Ik vervloek het moment van mijn zwakte
Het noodlot wat mij treffen moest
Dat m’n jeugd en m’n toekomst zoo knakte
En m’n levensgeluk heeft verwoest
Ik kan wezenloos hier zitten staren
Zitten mart’len bij nacht en bij dag
Dat gaat dagen op dag jaar na jaren
En geen mensch die m’n lijden verzacht

‘k Vind geen meelij, geen vriendschap, geen liefde
Ik hoor nooit ’n troostwekkend woord
Enkel dingen alleen die je griefde
Is al wat je ziet hier en hoord
Heeft geen mensch dan met mij mededoogen
‘k Zoek vergeefsch naar de blik, naar de schijn
Van m’n moeder haar stralende oogen
Die voor mij steeds een troost mochten zijn

‘k Zit uren op de muren te turen
Dan bruist plots de opstand zoowaar
Dan blijft zoo minuten lang duren
Dan val je als ’n wrak in elkaar
Nooit één straal van de zon zie je schijnen
De cel is nog killer dan ’t graf
O hoe lang moet die aanklacht nog schrijnen
Schaf af die onmenschelijke straf