Er is een schoonheidskoninginne die men nooit gekozen heeft
Maar wier beeltenis , als de mooiste , haast in ieders harte leeft
En kom je op latere jaren , denk je aan die lieve schat
Die je als onschuldig wichtje koesterend in haar armen had
Dan kuste zij je keer op keer , zij minde je ook zoo innig teer

De mooiste aller vrouwen had rimpels in het gelaat
Door haar eenvoudigen haardracht liep menig zilveren draad
De mooiste aller vrouwen zwoegde voor het gezin
Een afgetobte moeder is de schoonheidskoningin

Ook al is zij jaren henen , zij , die het liefste is geweest
Toch zweeft vaak de ruwsten kerel het beeld van Moeder voor den geest
Ruwe zeelui kussen even , in de uren van gevaar
Een medaljon met een klein portretje , een gedachtenis aan haar
En 's nachts in bulderende orkaan roepen zij voor het laatst hun Moeder aan

De mooiste aller vrouwen had rimpels in het gelaat
Door haar eenvoudigen haardracht liep menig zilveren draad
De mooiste aller vrouwen zwoegde voor het gezin
Een afgetobte moeder is de schoonheidskoningin