Hij woonde bij ons in de buurt
We kenden hem als ome Sjoerd
Een schilder maar dat wisten wij niet toen
Want hij schetste jochies in de straat
En mensjes met een triest gelaat
En voor z’n potlood, was er veel te doen

Hij raakte weinig doeken kwijt
Men vond het zonde van z’n tijd
Maar dat zal ome Sjoerd een zorg zijn
Hij zei: ik schilder werkelijkheid
De mensen in hun bezigheid
En kinderen die spelen op het plein

En hij schildert mensen op de markt en in de straat
Hij schildert kinderen op de hoek waar de molen staat
En hij schildert ongestoord bij het fabriekje aan de poort
Al die mensen op de markt en in de straat

Toen ome Sjoerd in armoe zat
Verscheen er iemand uit de stad
Die wel wat in z’n schilderijen zag
Hij zei: dat zo’n gewone man
Toch zo geweldig schilderen kan
En dat een grote toekomst voor hem lag

En hij schildert mensen op de markt en in de straat
Hij schildert kinderen op de hoek waar de molen staat
En hij schildert ongestoord bij het fabriekje aan de poort
Al die mensen op de markt en in de straat

Zijn doeken ziet nu iedereen
Naast Rubens, Rembrandt en Jan Steen
En ieder word tot in z’n ziel geraakt
Maar deze grijze oude man
Die vorig jaar zijn afscheid nam
Heeft nooit die roem en glorie meegemaakt

En hij schildert mensen op de markt en in de straat
Hij schildert kinderen op de hoek waar de molen staat
En hij schildert ongestoord bij de hoge hemelpoort
Al die mensen op de markt en in de straat

En hij schildert mensen op de markt en in de straat
Hij schildert kinderen op de hoek waar de molen staat
En hij schildert ongestoord bij de hoge hemelpoort
Al die mensen op de markt en in de straat

En hij schildert mensen op de markt en in de straat
Hij schildert kinderen op de hoek waar de molen staat
En hij schildert ongestoord bij de hoge hemelpoort …