Willem Vermandere
Willem Vermandere - Gepensioneerd lyrics
Your rating:
‘k Ben geboren begin ’t joar veertig ‘k Ben dus nu gepensioneerd Ik moet gene klop niet meer werken ‘k Ben voorgoed uit gearrangeerd Ik mag heimelijk nog wat zingen Als chanteur flamant komiek Met nen baart en een gitaare Een soort middeleeuws reliek ‘k Hoor ze zeggen en curiosum Geef hem maandelijks zijn rantsoen Die vooroorlogse zanger, geef hem rap moar z’n pensioen Laat hem nu maar gratis reizen met de belbus, tram en trein Hij wilt zelfe nog niet geloven maar hij is aan ’t eind van zijn Latijn Zet hem straks moar in een rolstoel Rij hem rondt zoveel als ’t kan Laat hem kwijlen met de kampioenen, doe hem ne pamper oan Knoop het zachtjes in z’n oren Desnoods met een ferme sermoen Gij met al u boere liedjes Zwijgt gij ‘d hier een schoon pensioen ’t Is nu algemeen geweten, hij wordt langzaamaan dement En dat rijmt al heel z’n leven, dat rijmt perfect op impotent Kale knikker en valse tanden, straffe bril en reumatiek De symptomen van ontbinding en dan nog zwoar alkoholik Hij zal ’t wel ni lang meer trekken, ’t is ook echt ni meer te doen Al die zwijmelende rijmen, geef ‘d hem rap moar zijn pensioen ’ t Is nen wereldvreemde ‘t scheute , nen ouwbollige fantast En ie zit met al zijn vezels nog oan god en duvels vast En ie hekelt en ie pekelt, is schoolmeester dan niet vet En ie jankt omdat die af en toe op z’n eigen blaren zit ’t Is ne storende kritiek gaster, ’t is nen krankzieke pompoen Nen mislukte onderpastoor, geef hem rap moar z’n pensioen Kijk die zanger van ’t joar veertig , eindelijk gepensioneerd In al zijn vertelle menten is gene mens nog geïnteresseerd Zet hem tussen de vitrine ook al schreeuwt die moord en brand Moar dat wordt volstrekt toerisme, ongelofelijk interessant Daarom zing ik van kolere, geef ik meer dan ooit katoen Zing ik met methusalem, zwijg mij van dat pensioen