Waarom ik nog thuis kom
’t Heeft toch geen reden
Ik blijf alleen maar wroeten en graven
Om iets te vinden wat er was in het verleden
Ik dacht, je bent tevreden
Met alles in ons leven
En zag niet eens dat jij van dag tot dag…
met de tijd steeds meer en meer van mij vervreemde 

Ik kan de warmte van je hartstocht niet meer voelen
Ik kan de liefde in jouw kussen niet meer proeven
Als je me aankijkt…
Zie ik een vreemde
Net alsof je iemand voor het eerst tegenkomt 

Er zijn geen dagen meer
Net zoals vroeger
Geen spontaniteit meer, die liefdevolle lach
Alleen dat kille en dat koele
Liegt het misschien aan mij? 
Of heeft het zo moeten zijn?
Hoe vaak ik het ook probeer jou weer te vinden
En jouw hart opnieuw te raken
Ik ben je kwijt

Ik kan de warmte van je hartstocht niet meer voelen
Ik kan de liefde in jouw kussen niet meer proeven
Als je me aankijkt…
Zie ik een vreemde
Net alsof je iemand voor het eerst tegenkomt 

Als je me aankijkt…
Zie ik een vreemde
Net alsof je iemand voor het eerst tegenkomt 
Net alsof je iemand voor het eerst tegenkomt