Je was een knaap, toen ik nog maar een jongen was.
We waren steeds als broers bij elkaar.
Jouw woord was wet, waarvan ik echt doordrongen was.
Al wat je deed of zei was waar.
Was jij een ridder dan werd ik edelman:
wat jij versloeg dat had ik mee vernield.
Ik wist toen niet, en jij evenmin
dat ik reeds zielsveel van je hield!
Dat ik reeds zielsveel van je hield!

We groeiden op, en toen je ’n aardig meisje koos
vond ik haar lief omdat ze jou beviel.
En als je met haar naar het heilig altaar toog,
toen wist ik dat ik jou ontviel.
Ik bleef alleen, mijn hart verlangde vaak naar jou,
toch zei ik nooit wat me steeds had bezield.
Ik bad zelfs vroom voor haar geluk en dat van jou,
terwijl ik zielsveel van je hield!
Terwijl ik zielsveel van je hield!

De tijd verging, ’t geluk heeft je veel toebedeeld:
je hebt ’n kind en een engel van een vrouw.
En in mijn hart werd wél de felle pijn geheeld,
maar niet de hunkering naar jou.
Toch was ik blij dat ik nooit uitgesproken heb
dat ik veel méér dan je broer wou zijn voor jou!
’t Is mijn geheim en jij zult nooit vernemen, vriend,
dat ik zielsveel van je hou!
Dat ik zielsveel van je hou!



Muziek en tekst: Will Ferdy