'k Ging lest deur et veld
'k was muug van te reize
'k zat loecht in et geld
mor zwaar in gepeize
 
mor tot mij geluk
een joenge boerinne
die ielp mij uit den druk
deur te róepe "kom binne"
 
en ze zee "Sanderjon
en ik moet oe vertelle
wormeh da mijne man
mah altijd komd kwelle
 
a wild meh' geweld
e kind van z'neigen
a zee 't is mijn schuld
da 'k er gin kan krijge"
 
en ik zee "wel boerin
en wild ni mer treuren
oewe man's loêze zin
zal ni blijve dure
 
want a' gij meh mij
ae kaens is wild wage
oep 't eind van een mönd
zulde vruchte drage"
 
iêl lustig gefret
en stevig gedroenke
krope wah daar in bed
meh' veul minneloenke
 
alle staeren en de maan
zage wah dor passere
moest de wereld zen vergaan
't ad me ni kunne dere
 
en den avend kwam aan
tevrede van zinne
zen ek daar weggegaan
nor aender boerinne
 
en ze gaf mij een kroên
vör varder te reize
'k was content meh me loên
en da kunde wel peizen
 
en ze gaf mij een kroên
vör varder te reize
'k was content meh me loên
en da kunde wel peize