In café Breugel snijdt de jukebox
door het doedelzakkenleer
zingen zuipers in gekraakt Amerikaans
De gravuren aan de muren
tonen koel en eigenwijs
hetgeen de meester ons vertelde in het Vlaams
en in andere vreemde talen
Spaans, Arabisch en Sanskriet
z'n penselen boorden gaten in de tijd

Meester Breugel kom maar binnen
in de lichten van de kroeg
laat de wereld nou maar slapen
zet je bij de ploeg

Boven de flipperautomaten
stappen jagers door de sneeuw
met een meute magere honden aan hun zijde
En de bruiloft met de vlaaien
hangt geduldig in de rook
zoals een haring in een haringrokerij
Zo vervagen traag de boeren
die daar dansen hand in hand
met bewegingen bevroren in de tijd
 
Meester Breugel kom maar binnen
in de lichten van de kroeg
laat de wereld maar vergelen
zet je bij de ploeg
 
In de maat van de seizoenen
vloeit de tijd als een rivier
langs de tafels en de glazen en de wijn
En de gloed van café Breugel
is een baken in 't getij
veilige haven zonder spleen en zonder pijn
't is de schijn van een illusie
die al lachend zal vergaan
onder 't schetteren van jukebox en schalmij
 
Meester Breugel kom maar binnen
in de lichten van de kroeg
laat de blinden maar verzuipen
zet je bij de ploeg