Van mijn achttien jaar heb ik mijn land verlaten,
Ik dee’ een reis al naar een vreemde kust.
Want in mijn land daar vond ik genen bate
En in het varen bestaat er al mijn lust.
Ik gaan aan bord met al die vreemde lui,
Om mij daar dapper te gaan bereiden,,
En ik ga naar heel dien Oostenkant,
Arabia staat in mijn hart geplant,
De wind die zal ons nooit doen wijken.

In den bassin van d’Antwerpse stede,
Daar leit het schip waarmee dat ik vertrek.
In hart en ziel was ik daarom tevreden
En ik ging me melden op dat proper dek.
Ik zei adieu mijn beste vriendin,
Adieu mijn vader en mijn moeder,
En ik ga naar heel dien Oostenkant,
Arabia staat in mijn hart geplant,
De wind die zal ons nooit doen wijken.

‘k zijn op den duur de mast ingeklommen,
ik zag van ver dat nieuw gevonden land.
De vreemde vis kwam rond het schip gezwommen,
Het pluimgedierte vloog ten allen kant’.
We speelden samen op de blekken fluit,
Al de matrozen aan het dansen
En dat voor heel dien Oostenkant,
Arabia staat in mijn hart geplant,
De wind die zal ons nooit doen wijken.

Voor ‘t leste, schippers en waterraten,
Al die in ‘t varen vinden hunne lust :
Doet gelijk wij, en wilt uw kansen wagen,
E doet een reiske naar een vreemde kust.
Ge zult genieten veel plezier
A’g in het varen schept behagen,
En ga naar heel dien Oostenkant ;
Arabia staat in mijn hart geplant,
De wind die zal ons nooit doen wijken.