Hij zocht het gat van de deur
En vond een half open raam
Hij zag de vrije natuur
En hoorde zachtjes zijn naam
Het was de stem van de tijd
Die zei: kom buiten maak voort
Voordat 't verleden je grijpt
En je onschuld vermoordt

Hij klom naar buiten en zag
Dat er verschil was met toen
ER waren wegen te gaan
Er waren dingen te doen
Ze liep hem zwijgend voorbij
Haar blik naar binnen gericht
En aan het eind van de straat 
Verdween ze uit het gezicht

Zoete woede
Zoete woede
Zoete woede
Een bittere lach

Er waren dagen van zon
ER waren jaren van pijn
Er waren nachten van liefde 
Er was verraad en venijn
Er waren kreten van hartstocht 
Van alle schaamte bevrijd
Ooit was de liefde voor eeuwig
Nu liep ze hem zwijgend voorbij

Zoete woede
Zoete woede
Zoete woede
Een bittere lach

Hij vond zichzelf op het plein
En zocht een zonnig terras
Hij keek een tijd om zich heen
En naar de wijn in zijn glas
Er waren dingen te doen
Er waren wegen te gaan
Vanaf een ander terras
Keek ze hem woordeloos aan

Zoete woede
Zoete woede
Zoete woede
Een bittere lach

Er waren wegen te gaan
Er waren dingen te doen
Er waren wegen te gaan
Er waren dingen te doen
Er waren wegen te gaan
Er waren dingen te doen
Zoete woede

Tekst:     Boudewijn de Groot
Muziek: George Kooymans