In de wilde zwarte bossen, woont de Wim Wam reus.
Met de Wim Wam oren, en de Wim Wam neus.
's Avonds loopt hij daar te darren in de maneschijn,
en als hier de kleine kindertjes ondeugend zijn,
kan die reus dat altijd horen met zijn Wim Wam oren,
en als jij niet naar je bedje wil, 't is heus, heus, heus,
kan die reus dat altijd ruiken met zijn Wim Wam neus.

En dan komt hij naar beneden op zijn Wim Wam paard,
met de Wim Wam poten en de Wim Wam staart.
Dwars door al de wilde bossen in galop lop lop,
spring het over alle sloten met z'n Wim Wam poten,
springt hij over alle sloten met een griezelige vaart,
en maar zwaaien en maar zwaaien met zijn Wim Wam staart!

Pas maar op, pas maar op voor de Wim Wam reus,
met de Wim Wam oren en de Wim Wam neus,
want als jij niet naar je bedje wil en jij bent stout
geeft die reus je op je bips met een lang eind hout,
en geeneens gewoon hout...
Nee, nee, Wim Wam hout!