Er was er ’s een brievenbus die op een pleintje stond,
Een mooie rooie brievenbus, hij had een open mond
Daar gingen alle brieven in, de hele dag maar door
En nu en dan kwam er een man van ’t grote postkantoor
Die haalde dan de brieven uit die brievenbus z’n buik
En deed ze in een grote zak. O, jongens, ’t ging zo puik.

Maar gisteren zei die brievenbus ‘Nou wil ik het niet meer
Ik heb er schoon genoeg van, leg de brieven daar maar neer’
Hij deed z’n mond dicht met een klap en deed ‘m niet meer open
En alle mensen kwamen daar met brieven aangelopen
Ze riepen: ‘Kijk, de bus is dicht, hoe komt dat nou, zeg hee!’
‘Hee, doe je mond eens open!’ Maar de brievenbus zei: ‘Nee!’

Toen kwam de directeur, de directeur van ’t postkantoor
Die kwam al met een hamer en een beitel en een boor
Maar wat hij ook probeerde, het hielp allemaal geen steek
De brievenbus bleef dicht en werd alleen een beetje bleek

Maar toen kwam kleine Petertje en zei: ‘O, asjeblief’
Doe nou je mond eens open, want ik heb zo’n mooie brief!’
En als je’t niet voor mij doet, doe het dan voor deze dame
En toen begon de brievenbus zich vreselijk te schamen
Hij werd nog roder dan tevoor en riep: ‘pardon, pardon’
Hij deed zijn mond wijd open zeg, zo wijd als hij maar kon

De mensen dansten om hem heen, en al die mensen zeien:
‘Jij bent de beste brievenbus van heel de posterijen’