De blanke slavin

Er was eens een meid , een brok aardigheid
Die werkte in stoomwasserijen
t'Loon ging heen aan t'eten alleen
En haar bed was een park of de keien
Een hoerenmadam ontdekte haar daar
Die lispelde lokkend tot haar :

Refrein
Kom jij eens hier lief wijfje , wat doe jij in de kou ?
Met zo'n verleidelijk lijfje is dat toch niets voor jou ?
Als ik eens mooie kleren en opschik voor jou zocht
Je leeft aangenaam lekker warm achter t'raam
Bij mij is jou kostje gekocht !

Diezelfde meid gekneusd door de tijd
Sloft eenzaam en oud voor haar jaren
Moe langs de ka , een paar jaar daarna
Somtijds blijft zij in t'water staan staren
En piekert zij dan : waar slaap ik vannacht
Dan klotst het haar onheilspellend zacht :

Refrein

Dagelijks gaan zo meisjes er aan
Zo was het en zo is t'gebleven
Wie is de schuld , dat is gauw onthuld 
Al die bazen die hongerloon geven
Want wat moet een meid die in armoede hokt
Als schijnbaar haar plots de weelde lokt ?

Refrein
        ___________________________________