Ho Tante Ruth, ho kom og sa ho ville verte mann,

og han Onkel Bjarne, ville verte da-a-a-a-ame.

PÃ¥ sjukehuse for dei, oprasjoni han vart dyre.

Det kosta mykje penge å få flytta på utstyre.

Ho Tante Ruth ho sa: Du får ta det som ein mann,

han Onkel Bjarne sa: Nei, det trukje eg at eg kan.



Men det vart Onkel Ruth og Tante Bjarne,

me kalle hinne berre Onkel Ruth med jarnet.

Det vart Onkel Ruth og Tante Bjarne,

ongane kalle meg Onkel Ruth me krutt.



Han Onkel Bjarne he no alltid våre ein skikklig mann,

han jobba i vegvesenet og gjer so godt han kan.

Ho Tante Ruth he no aldri våre slik so hine,

ho ligna på ein mann, he aldri likt å våre fine.



Men det vart Onkel Ruth og Tante Bjarne,

me kalle hinne berre Onkel Ruth me jarnet.

Det vart Onkel Ruth og Tante Bjarne,

ongane kalle meg Onkel Ruth me krutt.



Og heile slekta kom, for alle vilde sjå

korleis ho Ruth såg ut før og etterpå.

Ho bestemor ho sa: Sjå ho ligna på ein mann.

Han bestefar han snudde seg og han gret ein liti grann.



Men det vart Onkel Ruth og Tante Bjarne,

me kalle hinne berre Onkel Ruth me jarnet.

Det vart Onkel Ruth og Tante Bjarne,

ongane kalle meg Onkel Ruth me krutt.

Ja, ongane kalle meg Onkel Ruth (...?)