Door de straten van Parijs klinkt nog steeds diezelfde wijs
Van die oude muzikant, je hoort hem al aan de overkant
Eens was hij toch heel beroemd, altijd werd zijn naam genoemd
Nu is hij heel oud en grijs, ouder dan de stad Parijs

Door de straten, over pleinen klinkt dat ene lied
Die melodie zal nooit verdwijnen, ook al ken je 'm niet
Eenzaam zijn nu al zijn dagen, niemand die hem nog kent
Hij speelt op zijn accordeon en denkt aan hoe het eens begon
Het leven is nu grauw en grijs in de straten van Parijs

Z'n vrienden kennen hem niet meer maar kijken nu nog op hem neer
Hij speelt voor geld nog op de straat 
van 's morgens vroeg tot 's avonds laat
Niemand die nog op hem wacht, toch is het soms of hij weer lacht
Hij was beroemd in heel het land, die oude grijze muzikant

Door de straten, over pleinen klinkt dat ene lied
Die melodie zal nooit verdwijnen, ook al ken je 'm niet
Eenzaam zijn nu al zijn dagen, niemand die hem nog kent
Hij speelt op zijn accordeon en denkt aan hoe het eens begon
Het leven is nu grauw en grijs in de straten van Parijs
Door de straten, over pleinen klinkt dat ene lied
Die melodie zal nooit verdwijnen, ook al ken je 'm niet
Eenzaam zijn nu al zijn dagen, niemand die hem nog kent
Hij speelt op zijn accordeon en denkt aan hoe het eens begon
Het leven is nu grauw en grijs in de straten van Parijs