Ik zing van 't leven dat zo prachtig is
Van 't leven met 'n lach en met 'n traan
Van 't leven dat zo onverwacht reusachtig is
Als op lege plekken toch weer bloemen staan

Ik zing van 't leven met z'n blije hoge zije
Van: dat zou 'k nog wel es over willen doen
Van 'n leven om waanzinnig mee te vrijen
Of van 'n leven dichter bij je dan 'n zoen


De zon gaat op
De zon gaat onder
De zon gaat op
En lacht aan je ruit
De zon gaat op
De zon gaat onder
De zon gaat onder

Ik zing van 't leven dat wonderen doet
Als een hand het lage land met lente siert
En de hoge hemelen bliksemen en donderen doet
Of de laatste mooie zomerdagen viert

't Heeft mijn mooiste luchtkastelen afgebroken
Ik ken de lach maar ook de hulpeloze schreeuw
Ik heb gezongen met de weemoed in mijn knokken
Dat liefde lente was maar ook een beetje sneeuw

De zon gaat op
De zon gaat onder
De zon gaat op
En lacht aan je ruit
De zon gaat op
De zon gaat onder
De zon gaat onder

'k Zing van 't leven dat zo zot kan zijn
Zo kapot kan zijn, zo leeg kan zijn, zo kil
Dat van de duvel en zijn moer maar ook van God kan zijn
Totdat je eigenlijk zegt: doe nou maar wat je wil
Je hebt je zoveel mooie dingen voorgenomen
Maar dan opeens dan kent 't leven geen pardon
En je ballon blijft ergens hangen in de bomen
Terwijl jij denkt dat je op weg bent naar de zon

En ze gaat op
De zon gaat onder
De zon gaat op
En lacht aan je ruit
De zon gaat op
De zon gaat onder
De zon gaat onder
Maar ze gaat niet uit