mijn tante Antoinette
is chef der majoretten
met hoge hoed en witte laarsjes aan
laat zij het stokje zwieren zwaaien gaan

al is zij tachtig jaren
toch leidt zij de fanfare
tot ieders grote pret
mijn tante Antoinette

men richtte in ons dorpje
een grote wedstrijd in
men zocht tussen de meisjes
een nieuwe koningin

zij zou chef majorette
van de fanfare zijn
maar nu eens waren zij te groot en dan weer veel te klein

toch vond men na tien jaar
het goeie exemplaar

mijn tante Antoinette
is chef der majoretten
als zij het stokje in de lucht lanceert
is er geen mens die niet applaudisseert

al is zij tachtig jaren
toch leidt zij de fanfare
tot ieders grote pret
mijn tante Antoinette

haar benen zijn niet recht meer
haar voeten groeien krom
haar rug staat met een toontje
daarop slaat men de trom

muziek kan zij niet horen
zij is doof als een pot
maar haar de maat zien zwaaien is voor ieder een genot

haar virtuositeit
kent men van wijd en zijd

mijn tante Antoinette
is chef der majoretten
laat zij het stokje om de vingers gaan
gaan alle harten even harder slaan

al is zij tachtig jaren
toch leidt zij de fanfare
tot ieders grote pret
mijn tante Antoinette