Ik blijf het maar vragen 
Het maalt door m’n hoofd
Het antwoord verraad zich nog niet
Het is er heel langzaam toch in geslopen
En besloot dat je mij achterliet 
Het gleed door m’n handen 
Geen weg meer terug 
Vechtend verloor ik de strijd 
Gevoelloos ben je toen de deur uitgelopen
Althans dat is hoe het nu lijkt 

Geef me dan nu op z’n minst nog een reden
Hoe wij op dit punt zijn beland
Is dit het dan, en weet je heel zeker 
Dat het achter je lach nu verbrand 
Is het moment waar je blind van de leugen, waarheid van hebt gemaakt
En heb je dat deel van ons geheugen gewist dat het niet meer bestaat
Is het te laat? 
Ik wil niet dat je gaat
Ik wil niet dat je gaat

Ontwijkt alle vragen, zo ren je maar door 
Om te zoeken naar wat het ook is 
Maar ergens dan zal toch je hart weer gaan spreken
Besef je hoe groot het gemis? 
Ik kan niet anders dan jou laten gaan
In de hoop dat je ergens ontwaakt 
M’n hart is bebloed, waar je ook bent gaan staan
Niets heeft me ooit zo geraakt 
Is het te laat? 
Ik wil niet dat je gaat 
Ik wil niet dat je gaat 

Ik zal blijven wachten want het is niet waar 
Dat alles maar uit is gewist 
Je tijdens je zoektocht erachter zal komen
Je hart zegt: je hebt je vergist
Ergens je weg wel weer terug zal gaan vinden
Die jou ook weer leidt naar mij 
En dat wat het was, dat je zo kon verblinden
Niets meer dan een zwart gat moest zijn 
Het is niet te laat 
Ik wil niet dat je gaat 
Ik wil niet dat je gaat 
Ik wil niet dat je gaat 
Ik wil niet dat je gaat