Zoals jij bij me weg gaat
een vinger op mijn mond legt
alsof ik iets zou willen zeggen
Alles is al gezegd 
Zoals jij veinst alsof je
nog iets zou zijn vergeten
ontreddering en spijt
een scala van emoties
in die blik legt

Draai je toch om
Loop mij leven uit
En vind je het goed
dat ik even mijn ogen sluit?
Jij maakt vast wel weer iets
moois van dit moment 
Als ik maar niet meer hoef te
zien hoe mooi je bent

Zoals jij bij me weggaat
Hoe je me net niet kust
met al je schijnbewegingen
bewust mijn afscheid verknalt
Je hand die langs mijn wang strijkt
een laatste flauwe glimlach
het ingehouden: dag - dat ook weer
als een parel uit je mond valt

Verdwijn – draai je om en
verdwijn – draai je toch om
Hol voor mijn part versneld
naar de trein - de rollen zijn
blijkbaar helemaal anders verdeeld
Als ik dan toch de verliezer speel
Val dan mooi in zijn armen
dan zegt hij vanzelf wat jij wil horen
op een bed van violen:
liefste, nu ben je van mij

Zoals jij bij me weggaat
werkt alles onontkoombaar
met veel gevoel voor timing
toe naar jouw happy end
Ik was alleen maar nodig
om je tegenspel te geven
om anderen te laten zien
hoe tragisch en hoe
mooi je bent