De eerste dag dat ik jou zag?

De mooie waterval van woorden

De stilte van de langste nacht?

Het punt waar wij elkaar verloren

En toch elkaar niet laten gaan?

De pijn proberen te vermijden?

En niet meer zeggen wat je denkt

Niet meer in de spiegel kijken

Bang voor onze eigen ogen?

Bang dat waar we in geloven?

Al lang niet meer bestaat?

Dus doorgaan met de maskerade

En met elkaar onszelf verraden

Tot alles ondergaat

Weten dat het al voorbij is?

En het einde toch ontkennen

Doen alsof we onderweg zijn?

Op een reis zonder bestemming

Doen alsof we blijven drijven

Met het water aan de lippen

Dromen van een open ruimte

En tegelijk elkaar verstikken

Bang voor onze eigen ogen?

Bang dat waar we in geloven

?Al lang niet meer bestaat?

Dus doorgaan met de maskerade

En met elkaar onszelf verraden

Tot alles ondergaat

Maar je houdt elkaar nog vast?

Omdat je bang bent voor alleen?

Je zegt er is niets aan de hand

Terwijl je niet meer weet waarheen

En je schildert je verlangen?

Maar de kleuren worden grijzer?

En alles wat je nog kunt doen

?Is doorgaan tot het bittere einde