Soms leeft een mens stil als een blad
het valt van een boom en dat was dan dat
soms is een mens naar niets meer opzoek
een laatste bries en ineens valt het doek

zo verdampt hun hele leven
als een jonge druppel dauw
kan niet iemand om ze geven
als ik om jou

soms komt een droom nooit van de grond
nog amper ontwaakt is de cirkel al rond
soms valt een traan alleen uit gevoel
zonder reden of doel

wie laat er nog ookt de zon zien
wijst ze op het hemelblauw
kan niet iemand van ze houden
als ik van jou

soms zit een mens op een doodlopend spoor
zo blijven ze stilstaan maar het leven jaagt door
en soms word een mens nooit meer echt aangeraakt
onbemind onvolmaakt

kan dan niemand om ze geven
is een mens ooit vogelvrij
kan niet iemand van ze houden
als jij van mij
wie houd ze er bij